Matematik öğrenme güçlüğünün tanımlanması, sınıflandırılması ve tanı koyulması çok çelişkili süreçleri barındırmaktadır. Bu süreçlerde ifade edilen çelişkilerin nöroloji ve psikoloji gibi tıp bilimi alanından gelmesi ve farklı teorik bakış açıları ve araştırma yöntemlerinin kullanılması matematik öğrenme güçlüğünün eğitimciler tarafından problemli bir alan olarak varlığını sürdürmesine neden olmuştur (Gifford, 2006). Matematik öğrenme güçlüğüne ilişkin literatür incelendiğinde araştırmacıların matematik öğrenme güçlüğü ile ilgili farklı tanımlar ve ifadeler kullandıkları görülmektedir. Bu ifadeler; matematiksel yetersizlikler, aritmetik öğrenme yetersizlikleri (Koontz ve Berch, 1996), matematik öğrenme bozukluğu (Morsanyi, 2018), aritmetik becerilere özgü bozukluk (WHO, 2010) olarak sayılabilir. Türkiye’de ise bu kavram “Matematik Öğrenme Bozukluğu” ve “Diskalkuli” olarak kullanılmaktadır (Köroğlu, 2008; Bintaş, 2007).

Matematik öğrenme güçlüğü Butterworth (1999) tarafından “Sayısal ve uzamsal ilişkileri görebilme ve ifade edebilme, bunları anlamadaki bozukluk” olarak değerlendirilmiştir. Matematik öğrenme güçlüğü başka bir tanımda ise “Matematiksel ilişkileri anlama, yazma ve hesaplamada, sayısal sembolleri tanıma, kullanma ve yazmada bozukluk ya da eksiklik” biçiminde ifade edilmiştir (Beacham ve Trott, 2005).

Matematik öğrenme güçlüğü için yapılan tanımlara bakıldığında Mutlu (2016) tarafından uyarlanan kapsayıcı kriterler, dışlayıcı kriterler aşağıda belirtilmiştir:

 Tablo 1

 Matematik Öğrenme Güçlüğüne Dair Kapsayıcı Ve Dışlayıcı Kriterler

Matematik öğrenme güçlüğü yaşayan bireylerin özellikleri ve matematik öğrenme güçlüğünün belirtileri aşağıdaki gibi sıralanabilir (Akın ve Sezer, 2010):

• Temel matematik becerileri içeren işlemlerin oldukça yavaş ve zor çözülmesi,
• Belleğin zayıf çalışmasından dolayı yapılan yanlış hesaplamalar,
• Çarpma ve Toplama işlemlerinin değişme özelliğini tanımadaki güçlükler,
• Dikkatsizlik yüzünden yapılan hataların çok olması,
• Görsel algı ile ilgili problemler,
• Matematiksel problemlerde kullanılan adımları sıralamada zorlanma,
• İşlemlerde sürekli parmak kullanma,
• Sayıları büyüklük ve küçüklüklerine sıralamalarında zorlanma, negatif ve pozitif sayıları ayırt etmede güçlükler,
• Para üstü hesaplayamama,
• Zaman algısında yaşanan güçlükler; gün, hafta, ay, mevsimler kavramlarını sıralamada zorluk çekme,
• Yönelim becerisinde yaşanan güçlükler,
• Strateji becerisi gerektiren oyunlarda yaşanan güçlükler (ör: satranç oynarken),
• Matematiksel temel kavramları anlamakta ve hatırlamakta zorlanma
• Kesirler konusunu anlamada yaşanan zorluklar
• Matematiksel terim ve sembolleri karıştırma
• Gerçek yaşam problemlerini anlamada, olayları sıralamada yaşanan güçlükler,
• Geometrik şekilleri tanımada ve çizmede yaşanan zorluklar
• Başka türde adlandırılamayan öğrenme bozuklukları (Köroğlu, 2008).

 Matematik öğrenme güçlüğü yaşayan bireylerin yaşadığı öğrenme sorunları erken çocukluk döneminde, okul çağı döneminde ve yetişkinlik döneminde farklı özelliklerde ortaya çıkmaktadır (Çakıroğlu, 2017):

• Erken Çocukluk Döneminde: Sayıları tanımama, nesneleri boyutlarına ve renklerine göre düzenleyememe, büyük-küçük, uzun-kısa gibi kavramları öğrenmede zorluklar görülebilmektedir.
• Okul Çağı Döneminde: Toplama, çıkarma, bölme ve çarpma işlemini kullanarak problemi çözmede güçlük çekmekteler, çarpım tablosunu ezberlemede ve öğrendiği bilgileri matematik problemlerine aktarmada zorlanmaktadırlar.
• Yetişkinlik Döneminde: İleri derece matematik becerilerini edinmede güçlük yaşanmakta, matematiksel sembol ve buna bağlı terimleri anlamada güçlükler yaşanmaktadır

         Matematik alanında bireylerin yaşadığı zorluk düzeyi kişiden kişiye farklılık gösterebilmektedir. Matematikte yaşanan zorlukların bir tek çeşidinden bahsetmek mümkün değildir. Matematik öğrenme güçlüğü kişiden kişiye değişiklik göstererek ve hayatın farklı dönemlerinde kişileri değişik şekillerde ve farklı düzeylerde etkilemektedir.